Od 1 stycznia 2017 r. z 15 000 euro do 15 000 zł został obniżony limit wartości transakcji zawieranych między przedsiębiorcami, za które płatność może następować gotówką. Jednocześnie wyłączono możliwość zaliczania przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków powyżej 15 000 zł opłaconych w całości gotówką.
Z początkiem 2017 r. nastąpiło obniżenie limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, z 15 000 euro do 15 000 zł. Oznacza to, że znacznie częściej przedsiębiorcy będą obowiązani do dokonywania i przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku bankowego.
Obniżeniu limitu towarzyszy dodanie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisów wyłączających możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów płatności dokonanych z naruszeniem obowiązku ich dokonywania i przyjmowania za pośrednictwem rachunku bankowego, tj. art. 22p updof oraz art. 15d updop. Z przepisów tych wynika, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie będą mogli zaliczać do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. A zatem od 1 stycznia 2017 r. płatności dokonywane z naruszeniem obowiązku dokonywania ich za pośrednictwem rachunku płatniczego nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Należy przy tym podkreślić, że transakcją określoną w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest cała transakcja, a nie tylko jej nadwyżka ponad 15 000 zł. W konsekwencji kwoty, która nie stanowi kosztów uzyskania przychodów na podstawie omawianych przepisów, nie należy pomniejszać o 15 000 zł.